z drugiej strony
zawsze coś nadchodzi
ludzie o tym mówią
a później to zakopują jak dół pod sobą
będą latami wysiadywać
czekać
możne się z tego wreszcie wykluje
jakiś koniec świata
każdego z nas
jakieś zamknięte koło
zaciśnięte na pokoleniu
które nie wiedziało że jest ostatnim
prawdziwym
łabędzim śpiewem
jakiejś cywilizacji
piekłem jakiegoś porządku
odzwierciedleniem
upadłego kosmosu

i nie czuję się winny
byłem tylko zwierzęciem w zaprzęgu procesji
kiedy na moich oczach
bezbronna
samotna przeszłość
żywa
odzierana z twarzy
była grzebana u mych stóp

bo mimo tego
byłem świadkiem jednego życia
własnego ja
które mnie nie przerosło
i nie przerośnie mnie jego śmierć
wczoraj przeze mnie spętana

obudziłem się
ale zapomniałem do czego
coś miało być
zwykle coś
czego już nie ma
odeszło
kiedy jeszcze spałem
i tylko we śnie przypomniałem sobie
że było na wyciągniecie ręki
budzik z przeszłości
który tylko zmierzył czas
bez znaczenia resztki
pozostałości pamięci
zakopane w genach
chowane po kieszeniach razem ze słońcem
drobne
którymi zapłacę za przyszłość
jeśli mi jej jeszcze w ogóle trzeba
na więcej
niż na teraz

dzisiaj
modlę się do ciebie abyś był Bogiem
kiedy ty modlisz się do mnie
bym bywał człowiekiem
nie ma sprawy
stary
idź pierwszy
poganiamy się po niebie pobożnymi życzeniami
wniebowzięci że na zawołanie
zmęczeni
wściekle psy
goniące za plastikowym zającem zadośćuczynienia
mamy wreszcie wspólny język
nawet słowa znalazłem
na pożegnanie

kolejne

dzisiaj przy stole usiadł ze mną Odwrócony Anioł
miał ręce
zrobione z moich
i dotykał nimi na klawiaturze słów
jakby były z moich ust
zrodzone
tak zostało